Asal Usul Mata Wang Digital: Permulaan Perjalanan Baru yang Panjang

Mempelajari Forex

Sejak kebelakangan ini, terutamanya selepas krisis kewangan tahun 2008, kita semua semakin terdedah dengan istilah kewangan seperti "jamin masuk" dan "jamin keluar" dan kita yang bukan pakar ekonomi menyedari bahawa pusat utama ekonomi negara bergantung pada institusi kewangan dan bank tempatan. Oleh itu, kesejahteraan bank ialah analogi langsung bagi "kesihatan" ekonomi negara. Semua urus niaga kewangan dihalakan melalui bank yang bertindak sebagai "orang tengah" antara pelanggan dan peniaga. Mereka mempunyai infrastruktur untuk melaksanakannya dan mereka dianggap sebagai pihak ketiga yang boleh dipercayai yang melaksanakan kebanyakan "pemberian dan penerimaan" kewangan. Kepercayaan ialah faktor utama bagi pembayaran dalam talian kewangan kerana semua pihak mahu mengelakkan atau sekurang-kurangnya mengurangkan pertikaian dan penipuan.

Kepercayaan Tradisional

Sistem ini berfungsi dengan adil walaupun terdapat pertikaian dan penipuan. Bank menyelesaikan pertikaian dan jika perlu, mereka mengembalikan urus niaga untuk "memberikan keadilan" walaupun perkhidmatan yang berpadanan mungkin tidak boleh dikembalikan sepenuhnya. Perkara ini melibatkan kos kepada peniaga yang kemudiannya "terpaksa" menjadi lebih selektif dengan pembayaran dalam talian dan memerlukan maklumat lanjut pelanggan untuk memastikan mereka menerima bayaran mereka.  Lantaran itu, kerja, masa dan kepakaran tambahan diperlukan berbanding dengan ketika anda berurus niaga menggunakan wang tunai dan bayaran wang kertas. Hal ini menyebabkan peningkatan kos yang peniaga turunkan kepada pengguna. Urus niaga kecil mungkin dianggap sebagai tidak berbaloi kerana kos yang terlibat menyebabkan kehilangan peluang. Selain itu, penipuan mungkin tidak dapat dikembalikan semula jumlahnya 100%. Infrastruktur, kepakaran, pertikaian dan penipuan meningkatkan kos urus niaga yang kemudiannya juga diturunkan kepada pengguna.

Kepentingan kepercayaan memberikan kelebihan perniagaan yang sangat besar kepada institusi kewangan dan perkara ini ditunjukkan dalam bayaran urus niaga.

 Kepercayaan Baru

Bagaimana jika sistem pembayaran dalam talian elektronik wujud yang membolehkan dua pihak seperti peniaga dan pengguna berurus niaga secara terus tanpa memerlukan institusi kewangan – tanpa memerlukan pihak ketiga yang "dipercayai" seperti bank?

Teknologi ini sudah wujud selama bertahun-tahun dan dikenali sebagai rangkaian rakan ke rakan (P2P). Dalam takrif yang paling mudah, P2P bermakna dua atau lebih komputer saling berhubung dan berkongsi sumber, fail dan semua jenis data yang lain. Kita semua tahu tentang torrent filem, muzik dan video yang dimuat turun dan dikongsi di Internet. Perkara ini menjadi kebiasaan dalam kalangan generasi muda dan telah menarik banyak perbincangan tentang etika perkongsian fail.

Rangkaian rakan ke rakan adalah boleh terima kegagalan. Rangkaian ini pada awalnya direka bagi tujuan menghantar mesej ketenteraan tanpa terjejas disebabkan bencana manusia, alam atau teknikal.

Ciri utama rangkaian P2P ialah autonomi, tiada pihak berkuasa pusat atau badan pengawal selia yang memantau, memudahkan atau mengawal urus niaga.

Komputer baru boleh dipasang ke dalam rangkaian pada bila-bila masa dan mana-mana komputer boleh meninggalkan rangkaian pada bila-bila masa tanpa menjejaskan operasi keseluruhan.

Jika Alice ingin menghantar bayaran sebanyak €10 kepada Bob, dia hanya perlu menghantar fail digital yang mengandungi bayaran tersebut kepada Bob, secara terus. Oleh sebab kita membincangkan pembayaran dalam talian, segala-galanya diterjemahkan kepada 0 dan 1, kepada bit dan fail digital yang disimpan pada komputer seseorang.

Perbelanjaan Berganda

Teknologi P2P sudah ada sejak tahun 1967 (ARPANET) sebelum penampilan rasmi Internet, oleh itu mengapa begitu sukar untuk sistem pembayaran dalam talian autonomi muncul? Apakah yang boleh menghalang Alice daripada menghantar fail bayaran kepada Bob? Jawapannya ialah perbelanjaan berganda.

Penting untuk mengetahui tentang perbelanjaan berganda bagi kejayaan sistem P2P. Perbelanjaan berganda berlaku apabila pembeli, dengan baki hanya €100 dalam akaunnya, menyalin fail digital yang mewakili Euro €100 dan secara serentak menghantar pembayaran kepada dua peniaga berbeza untuk jumlah €100 seorang.

Model sedia ada yang dipercayai dengan institusi kewangan direka untuk mengelakkan perbelanjaan berganda.

Bitcoin

Pada tahun 2008, seorang individu (atau kumpulan individu) bernama Satoshi Nakamoto membuat usulan bagi sistem pembayaran tunai P2P yang menyelesaikan masalah perbelanjaan berganda tanpa bergantung pada pihak berkuasa pusat atau orang tengah yang "dipercayai". Nama sistem pembayaran baru ini ialah Bitcoin dan Nakamoto mencadangkan bahawa setiap Bitcoin digital ini didaftarkan dalam lejar awam yang disimpan dalam semua komputer atau nod yang mengambil bahagian.

Apabila bitcoin dibelanjakan, ia akan ditanda sebagai dibelanja dan tidak boleh digunakan untuk perbelanjaan selanjutnya. Tidak memerlukan pihak yang dipercayai di tengah-tengah dan tidak perlu mengembalikan urus niaga kerana selepas urus niaga disahkan, ia tidak boleh dikembalikan.

Tandatangan digital, cap masa urus niaga, kriptografi dan bukti kerja digital akan menjadi "magik" untuk sistem yang baru diusulkan ini. Mereka akan memastikan integriti dan ketulenan urus niaga.

Kesimpulan

Visi sistem mata wang digital baru dan tidak berpusat oleh Satoshi Nakamoto ialah respons langsung terhadap krisis kewangan tahun 2008, apabila ramai orang hilang kepercayaan terhadap institusi kewangan. Usulan Nakamoto menggariskan semua butiran tentang cara sistem mata wang kripto baru ini akan berfungsi dari segi memintas sistem perbankan sedia ada, sekatan yang berlaku dan kos yang berkaitan dengannya, apa ertinya privasi akaun dan urus niaga dan sudah tentu, penyelesaian kepada masalah perbelanjaan berganda.